Het ergste zijn niet de maanden die jaren worden

      De zon die door het dakraam op gezette uren zomer brengt
      De tak die sommige maanden blaadjes draagt

      Het ergste is niet het verkeer
      Elke dag dezelfde gezichten op straat
      Elke dag vier minuten te laat      

      Het ergste zijn niet de collega’s
      Dezelfde kleren, nieuwe kapsels
      Dezelfde grapjes, dezelfde beltoon

      Het ergste is niet de advent
      Kerstboom, stocktelling
      Airco, jaarafsluiting

Het ergste is de radio

      Het zijn niet de hits
      Hits kan ik verdragen

      Maar als het station wisselt
      Een nieuw geluid, een nieuw seizoen

      Dat de radio dan alle nummers draait
      Geen spaander van mijn herinnering heel laat

      Elk nummer waaraan een herinnering kleeft
      Een avond, een vriend, een dans, een kus

Afgetrokken als een vergeten pleister

      De radio vergeet geen nummer
 Geen spaander blijft gespaard

Bleef het maar bij hits
Hits kan ik verdragen

Mijn dagen, de laatste vlagen
      Worden vervangen door de herinnering

 Van die tak en dat dakraam