Ik werk in een bedrijf dat niets anders doet dan pakketjes met technologie aannemen uit Japan, Zuid-Korea, Taiwan en China om uit te delen aan winkels in Europa. Zelfs de eigenaars van deze ballentent zijn Aziatisch. Volgens mij is boven de streep heel Europa opgekocht door de ‘opkomende’ Aziatische tijgers. En anders de Arabische wel. Met je ‘derde wereld’. Stof, roest en schimmel. Dat is wat Europa te bieden heeft. En cultuur.

De enige manier om een hoger loon te krijgen is door van baan te wisselen. De groei is er allang uit. Er zijn geen Europese bedrijven die een carrièladder uitwerpen waar de starter kan opklimmen. De noodlijdende bedrijven tegen elkaar uitspelen is het devies. Of, nog viezer, alleen maar dreigen met overstappen om zo HR te dwingen je meer te betalen. Wie niet springt is een loser, het hongerloontje waarmee je trouw wordt beloond is je eigen schuld. Survival of the fittest.

En de trouwe millennial wordt niet alleen in de privésfeer, op feesten en partijen, geconfronteerd met leeftijdgenoten die de arbeidsmarkt beter onder de knie hebben. Regelmatig komt er een mailtje binnen van een zakelijk contact die het geluk elders beproeft, weggeroofd door een headhunter, een stapje hoger op de loonschaal, een schone lei. En de vervanger mag je alles opnieuw uitleggen. Iemand die jonger is dan jij en meer verdient, want nieuw. Agile. Succesvol zijn betekent dom en leergierig blijven en snel verder jobhoppen als je dreigt een meerwaarde te bieden.

Succesvolle bedrijven zijn diegene die de arbeidsmarkt nog verder durven uit te hollen. HR, consultancy, payroll, werving&selectie, facturering&administratie (voor als de jobhopper zelfstandige is om zo nog meer te verdienen voor nog minder meerwaarde). De tussenpersoon van de tussenpersoon. Want de arbeidsmarkt wordt alleen maar krapper, dus de aanwervingskost wordt alleen maar hoger. En daarmee ook de bonussen. Er zijn banen genoeg, maar dat komt door uitstroom van ‘talent’ rond de pensioenleeftijd, niet omdat bedrijven groeien.

Onze duimen. Dat zijn de enige ledematen die moderne Europese bedrijven nodig hebben van de dertigers. Om het gat in de romp te dichten zodat het schip niet zinkt. Zodat het bedrijf nog een boekjaar langer kan doen alsof het meerwaarde creëert.

We hollen van pensioenfeest naar pensioenfeest, oud-collega’s mogen op kosten van ons, de millennials, op wereldreis. Als we dan zeggen dat wij kunnen fluiten naar ons pensioen, dan doen ze alsof hun neus bloedt. Als wij dan zeggen dat we zelf aan het sparen zijn voor ons eigen pensioen, terwijl we ondertussen hun wereldreis betalen, dan zijn we onverantwoord omdat we niet met geld zouden kunnen omgaan. Goedzo, Geert Noels. Als je zo doorgaat dan kun je een luie millennial veranderen in een hele boze millennial