Nadzieja Umiera Ostatnia. De hoop sterft het laatst. Dat is wat hoop kenmerkt. Dat het tot het laatst blijft bestaan. De hoop is het grootst als de kansen zijn gekeerd. Als de grond onder je voeten vandaan trekt en je drijft in een zee van wanhoop, dan is de hoop de laatste boei waar je je aan vast kunt klampen. Hoop gaat over datgene waar je geen controle op hebt.

Als je alles onder controle hebt dan valt er weinig te hopen. Alleen het weer is niet te controleren, dus daar hoopt iedereen op. Hopen dat de zon schijnt op een zeilweekend, of hopen dat er sneeuw ligt op de piste. Minder bedeelden hebben meer te hopen. Die hopen dat ze de loterij winnen. Of X-Factor. Of dat hun voetbalclub kampioen wordt. Of dat de euro valt zodat ze geen schulden meer hebben.

Iets niet hopen is eigenlijk geen hoop maar vrees. ‘Ik hoop dat er geen ongelukken gebeuren’ is dus eigenlijk: ‘Ik vrees dat er ongelukken gaan gebeuren’. Als je niets te hopen en niets te vrezen hebt dan zit je goed.

Nadzieja Umiera Ostatnia. Deze Poolse uitspraak is gedaan door Halina Birenbaum. Zij heeft vier concentratiekampen overleefd, dus zij weet wel wat hoop is. Zij heeft zo veel verloren dat ze alleen nog de hoop had. Ze schrijft dat de hoop als laatst sterft, niet dat de hoop alles overleeft. Misschen heeft Birenbaum dus zelfs de hoop zien sterven. Dan is er dus niets meer. Niets te hopen en niets te vrezen.