Om toch maar iets op papier te zetten ben ik nu beginnen schrijven. Ook al weet ik dat deze woorden waardeloos zijn, toch schrijf ik. Ik schrijf om te reproduceren wat anders vergankelijk is, namelijk mijn eigen bewustzijn. En vooral ook de inzichten die ik heb bekomen. Inzicht is hierin de cruciale term. Hoe reproduceer ik inzicht? Ik kan inzicht niet reproduceren. Ik kan alleen mijn eigen pad naar dat inzicht beschrijven.

Ik schrijf in de wetenschap dat er gelezen gaat worden. Deze woorden zijn een middel om jou, lezer, te laten delen in het inzicht. Ik moet rekening houden met jou omdat het anders nutteloos is om te schrijven. In de eerste plaats ben ik de lezer. Ik wil het inzicht dat ik bekomen heb reproduceren voor mijzelf, zodat ik hierop tot verdere inzichten kan komen. Dit is een nutteloze bezigheid maar ik ben gedoemd om mij hiermee bezig te houden omdat ik mens ben.

Vanaf dit punt kan ik niet langer van de ene in de andere metatekst belanden omdat dat de waarde van dit stuk, deze tekst (meta, meta) niet ten goede komt. Ik moet dus een manifestatie in de werkelijkheid creëren. Dit is nodig om toch iets te kunnen zeggen, maar daarmee dwalen we af van het bewustzijn zelf, het inzicht zelf. Het is hier van onvoorstelbaar groot belang om te benadrukken dat we ons nu met modellen bezig gaan houden, die afleiden van het inzicht zelf.

Het is nu dus de vraag met welk model ik mijn inzicht zal verwezenlijken. Het is voordehand liggend om vanuit het inzicht zelf woorden, symbolen, en getallen te gebruiken die algemeen bekend zijn. Ze zijn ons overgeleverd door alle profeten, filosofen, leraren, wetenschappers, kunstenaars, etc. Hetzij vanuit hun eigen inzicht, hetzij als reflectie van het inzicht van anderen. Het inzicht zelf is dus een bron, een lichtbron. We spreken in termen van verlichting. Inzicht, licht, vuur. Licht zelf. Het menselijk oog richt zicht op licht. Het is met deze wetenschap dat ik schrijf, want als ik het vuur heb, dan zal ik aandacht trekken. Dat geeft deze tekst (ik) veel gewicht. Mensen denken in deze tekst het licht te vinden, maar het is een waardeloze tekst. Het besef dat deze tekst waardeloos is, is een stap naar inzicht.

Alles wat verwijst naar inzicht is waardeloos. Daarbij inbegrepen de wetenschap, de kunsten en religie. Ja, alles is waardeloos want alles verwijst naar inzicht. Dat alles waardeloos is, betekent echter niet dat het niet mooi is. Alles wat naar inzicht verwijst is mooi in zijn eigen termen/perken. Je begrijpt al dat ik evengoed de schoonheid van universum kan beschrijven. Heel de schepping zingt lof voor/van de Heer. De Heer is het inzicht. Inzicht is dus God, het licht. Religie verwijst naar inzicht, met het gevaar dat symbolen, teksten, getallen, relikwieën, mensen of andere afgoden worden aangezien voor het inzicht zelf. Het inzicht is per definitie onbevattelijk voor mensen die het inzicht niet vatten, dus zijn zij vatbaar voor de weerkaatsing van het licht. Plato’s grot is hierbij een voordehand liggende metafoor.

Kan ik zeggen dat ik de metafoor van de grot vat? Ja, maar om nou uren te gaan zitten babbelen over een grot is ook een beetje saai. Ik zou het dan liever willen hebben over interspace! Interspace is veel leuker dan de grot van Plato, en ook moderner. In feite ben ik nu mijn eigen verhaal begonnen, mijn eigen narratief, omdat ik niet hoef te teren op de grot van Plato. Vanuit het inzicht kan ik oneindig veel modellen en patronen ontwaren en neerschrijven om zo een metafoor te construeren die even waardeloos is als de grot van Plato.

Mijn narratief begint bij het moment dat ik de eerste zegel had verbroken. Het zure kruid. Acid, LSD, en zo nog wat namen. Ik was thuis bij een vriend, we hebben wat wiet gerookt, sigaretten gepaft, ik ben heen- en terug gelopen naar de nachtwinkel om pintjes te halen en ik ben naar huis gegaan, waar ik dit nu schrijf. Ondertussen hebben we muziek geluisterd en documentaires gekeken over de kosmos. Er waren momenten van euforie, van schaamte, van verwondering, van angst, etc. maar, zoals ons was beloofd, minder intens dan truffels of paddo’s, maar wel langer. Dat biedt mij de mogelijkheid om het inzicht eens goed bij de lurven te pakken, en dat is waarschijnlijk waartoe LSD hier op aarde is. Dat maakt van LSD de verboden vrucht.

Ik heb bij al mijn ervaringen met drugs getracht inzichten te vatten, en hoewel ik het inzicht bij andere drugs meer heb gevoeld, biedt deze laatste de ruimte/tijd om het te reproduceren/verwerken.

Interspace is de ruimte tussen de ruimtes. Een tussenruimte, van waaruit je kunt observeren en een ruimte kunt kiezen om je verder in te ontwikkelen. Een trip is een interspace, maar de interspace kan evengoed meditatie zijn of een bijna-doodervaring. Interspace is nodig om de matrix te kunnen zien. De matrix zien is een vorm van inzicht. Wie de matrix ziet, ziet alles. Interspace is dan het niets van waaruit je alles kunt zien. Zolang je deel uitmaakt van de matrix zie je de matrix niet, zoals je planeet aarde niet kunt zien zolang je op planeet aarde bent. Je moet als een astronaut in interspace zweven om de aarde te kunnen zien.

Soit.

Een waardeloos stuk tekst, zoals beloofd. Ik ga slapen.