In Vlaanderen wordt de formulering ‘mensen met een migratieachtergrond’ al enige tijd gebruikt als het over allochtonen gaat. De vraag is nu wie er in dit doorvoerland géén migratieachtergrond hebben. Veel witte, Nederlandssprekende mensen blijken namelijk niet zuiver Vlaams te zijn. Een streepje Russisch, een druppeltje Portugees of een grammetje Noord-Afrikaans zijn meer regel dan uitzondering.

Maar ook bij niet-witte mensen is het makkelijker om deze omslachtige formulering te gebruiken. Zo komt er bijvoorbeeld een groeiende groep niet-witte mensen uit het noorden. Zijn dat dan Belgen? Vlamingen? Nederlanders? Surinamers? Of, godbetert, Afrikanen? Geen van zulke beschrijvingen volstaat en dus is het makkelijker om te spreken van ‘mensen met een migratieachtergrond’.

Er is een belangrijk sociologisch verschil tussen migranten in Nederland en Vlaanderen, en dat is dat ze in Vlaanderen niet noodzakelijk tot de marxistische onderklasse behoren. Zoals met alles zitten de Vlamingen ook demografisch ingeklemd tussen de minder bedeelde migrantengroepen enerzijds en de meer bedeelde migrantengroepen anderzijds. Zo zijn er in de omgeving van Brussel de Europese lobbyisten (de Eurocraten), die de wet voorschrijven, en in de omgeving van Antwerpen zijn er de Joden en de Hindoestanen die bankieren met diamant als onderpand.

Sinds kort is er een nieuwe migrantengroep ontstaan die onze bijzondere aandacht verdient en dat zijn de Hollanders. Deze groep moeten we aan de demografische bovenlaag toeschrijven, wat te maken heeft met hun migratiemotief. Het gaat hierbij vaak om economische vluchtelingen. Gelukszoekers zijn het, die de grens oversteken om daar op kosten van de gewone Vlaming te wonen of te studeren. Omdat het bij het wonen vaak gaat om de wat ruimere woningen en het bij studeren vaak gaat om een universitaire studie hebben we te maken met een migrantengroep in de demografische bovenlaag.

De Nederlandse migranten gedragen zich in Vlaanderen niet anders dan andere migrantengroepen doen overal ter wereld doorheen de geschiedenis. Ze kopen levensmiddelen in hun eigen winkel (de Appie, want die hebben tenminste wél verse melk), ze geven baantjes en opdrachten aan landgenoten, ze maken gebruik van hun stemrecht in het land van herkomst en ze volgen het Nederlandse nieuws op de voet. Dit heeft soms vreemde gevolgen.

In mei 2016 werden de Nederlandse en de Belgische staatssecretarissen van migratie, respectievelijk Klaas Dijkhoff en Theo Francken, geïnterviewd over de vluchtelingencrisis. In vergelijking met Nederland is deze in Vlaanderen rustig verlopen. Er was één moment dat Francken het benauwd kreeg, en dat was bij zijn bezoek aan het plaatsje Lommel. Daar was een demonstratie gaande tegen de komst van migranten, de enige in Vlaanderen. De demonstranten kwamen uit de wijk De Kolonie, een migrantenwijk waar veel Nederbelgen wonen die met schotelantennes opgehitst worden door Nederlandse propaganda.