Ja dát dus. Blogs die bederven zijn voor mij een hoofdpijndossier. Blogs bederven als het te lang duurt voordat ze geschreven worden en dus in mijn hoofd blijven dooretteren. (foutmelding! Door-etteren, mag dat wel? Nee, ook niet. Het is toch etteren? Ja dat wel. Nou dan is dooretteren óók een woord vind ik) Terwijl die blog dus niet geschreven wordt blijft het doorschimmelen (!) met nieuwe uitstapjes en nieuwe argumenten die per se (dat was in mijn tijd nog persé) ook een plekje willen in de blog. Dan moet ik uiteindelijk die blog wel schrijven en dan wéét ik dat het een gedrocht van een blog wordt, maar ik kan die blog niet niet schrijven want anders wordt het alleen maar erger. Om een voorbeeld te geven en ook direct de aanleiding dat ik hier nu over schrijf: de vorige blog, De Migratieachtergrond, is zo’n bedorven blog. Het had beter de Migraine-achtergrond geheten. Er zit totáál geen samenhang in. In principe zit het ‘intelligent’ in elkaar omdat het gaat over migranten en dan blijken de Nederlanders de migranten die protesteren tegen migranten, maar het zit eigenlijk té intelligent in elkaar, om het even heel stom te zeggen. De beste blogs gaan over niks. Dan is er één punt, een paar argumenten, één of twee leuke zinnetjes, klaar. Terwijl met die etterblogs zit het meer zo dat er héél veel is dat ik wil zeggen, en aangezien ik weet dat ik voorlopig niet meer over een vergelijkbaar onderwerp ga schrijven moet het allemaal in dezelfde blog gepropt worden. Het is een cliché, maar schrijven is schrappen. Als er 1000 dingen zijn die je wil schrijven moet je er één kiezen en de andere 999 schrappen. Dat zijn dus 999 ideeën die nooit buiten je hoofd zullen bestaan. Dat is de les van vandaag. Zie, dit is nu een goede, verse, korte, simpele blog. Tot de volgende keer maar weer!
Meer lezen?
(PS: deze blog was ook een oefening in het gebruik van de accent aigu. Is het je opgevallen?)
(PSS: wat ik zelf een leuke passage vind van deze blog is de zinsnede: ‘om het even heel stom te zeggen’. Het is eigenlijk een beetje spreektaal maar dat past wel want de hele blog is spreektaal. Maar wat daar dus zo leuk aan is is dat het de vorige zin een beetje downplayed. Schrijven dat een blog ‘té intelligent’ in elkaar zit doet lezers afschrikken omdat het wel heel arrogant overkomt. Dat kun je dus tackelen door daarna te zeggen: ‘om het even heel stom te zeggen’, want dan denkt de lezer “ah, de schrijver/spreker vindt het zelf ook stom, maar hij kon zich op dat moment misschien niet op een andere manier uitdrukken. Die arrogante opmerking zal ik dan wel even door de vingers zien”)
erwt.org 