Verdoofd loop ik naar het zaaltje hiernaast, waar gratis koffie en koekjes worden uitgedeeld. Ik tel een dozijn bezoekers waarvan één bekend gezicht dat ik niet bij naam ken. Ik wordt niet gegroet en maak ook geen aanstalten zelf contact op te zoeken. De vrouw achter de bar vraagt of ik koffie of thee blief. Ik kies koffie en zet me op een barkruk.
Ik probeer me de vorige blog voor de geest te halen. Er was iets met een televisieserie, iets met verschillende muziekstijlen die op elkaar zouden lijken. De essentie was wat onduidelijk, maar de blogger bracht het leuk.
Ik hoor dat ik niet de enige ben die het niet heeft begrepen. “… onnavolgbaar..” klinkt het aan de tafel hiernaast. Een andere bezoeker refereert aan Willem Jan Otten. Ze lijken elkaar al even kennen. Terugkerende bezoekers dus. Als ik meer over deze blogger zou willen weten dan zou ik het aan hen moeten vragen.
Waarom schrijf ik, was de terugkerende vraag. Dat weet ik nog wel, nu ik er even bij stil sta. De barvrouw reikt mij de koffie aan, het eerste kopje van de nieuwe pot. Ze had nog gewaarschuwd dat ik even moest wachten omdat zij net een nieuwe pot moest zetten. De vorige pot is verdeeld over de kopjes van de vaste bezoekers toen ik nog even de tijd nam om de vorige blog tot me door te laten dringen. Ik was, om het zo maar te zeggen, nog niet klaar voor de volgende blog. Maar hier ben ik dan. Het leven gaat door en er is geen tijd om stil te staan.
Ik doe wat melk in de koffie. De crèmekleurige stroom verdwijnt onder het zwarte oppervlak om dan langs de wanden van mijn kopje weer naar boven te komen. Het zwart en het wit vormen complexe wolkstructuren die ik met een paar lepelbewegingen bewerk tot een bruine, lauwe vloeistof. Ik doop een suikerklontje in het brouwsel. Als een spons zuigt de helft die ik met mijn duim en mijn wijsvinger vastpak de bruine vloeistof op. Met mijn lepeltje schraap ik de onderste helft af. Zo heb ik ongeveer een half suikerklontje in mijn drankje. De andere helft eet ik op. Mijn duim en wijsvinger plakken van de suiker. Ik lik ze snel en achteloos af, alsof ik mijn vingers nat maak om de volgende bladzijde van een tijdschrift om te slaan.
Het vervelende is dat ik het idee heb dat ik de vorige blog bijna begrijp, maar net niet helemaal. Dus als iemand hier nu gewoon even kan uitleggen wat de blogger precies wil zeggen, dan ben ik van dat vervelende gevoel af dat ik nu heb, dat gevoel dat er iets niet rond is…
HEB JIJ OOK HET GEVOEL DAT ER IETS NIET KLOPT? DAT ER MEER IS TUSSEN HEMEL EN AARDE? BEN JIJ OP ZOEK NAAR ANTWOORDEN EN WIL JE WETEN WAAR DIT VERHAAL HEENGAAT? WEET JIJ BETER HOE JE EEN SUCCESVOLLE WEBSITE ONDERHOUDT OF WEET JIJ ÜBERHAUPT BETER HOE DE WERELD IN ELKAAR ZIT? HEB JIJ EEN PRODUCT OF DIENST EN WIL JE WETEN HOE DE MARKT DAAROP REAGEERT? HEB JE HET GEVOEL DAT JE WORDT GENAAID DOOR DE OVERHEID? HOOR JIJ STEMMEN VOORDAT JE IN SLAAP VALT? BEN JIJ DE ENIGE DIE DOORHEEFT WAT EEN GEZOND DIEET NU EIGENLIJK ECHT BETEKENT? KORTOM, VOEL JIJ JE ONBEGREPEN ALS BURGER, CONSUMENT, PATIËNT, WERKNEMER, ARTIEST, ONDERNEMER OF EINDGEBRUIKER? GA DAN NAAR HET erwt FORUM, ER IS SPECIAAL VOOR JOU EEN NIEUWE CONVERSATIE GESTART EN JIJ KAN DAAR VANDAAG AAN DEELNEMEN. ZIE JE DAAR! —-> Nabespreking, het forum (je kunt anoniem deelnemen, zelfs zonder een e-mailadres op te geven)
Meer lezen?
erwt.org 