“Allen die door hunne geboorte of gegoedheid onder de aanzienlijksten van de lande behoren”

In de Eerste Kamer huist de aristocratie van Nederland. De machtigste mannen en vrouwen van het land met bestuursfuncties in alle denkbare velden van de samenleving komen op dinsdag bij elkaar om de democratie te beteugelen. Het afwijzen van een wetsvoorstel is daarbij een kostbare noodgreep die zelden hoeft te worden toegepast. Wat de senatoren de jonge honden in de Tweede Kamer te bieden hebben zijn functies, functies en nog eens functies. Het trajectorum van de regent leidt via politieke partijen naar de Tweede Kamer naar een allegaar aan bestuursfunctie en ridderordes. De Eerste Kamer der Staten Generaal is een nevenfunctie die de belangen van de aristocratie in zijn geheel moet behartigen. Welke van de aristocraten aan de beurt is om plaats te nemen is afhankelijk van de uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen. Wat die uitslag precies is doet er in wezen niet veel toe. Regenten die de eer te beurt is gevallen om zich kandidaat te stellen als senator draaien al zo lang mee in de toppolitiek dat alle partijkleuren allang zijn weggewassen.

Een republiek wordt het best bestuurd door een combinatie van democratie, aristocratie en monarchie. Het is de minder bekende versie van de Trias Politica van Montesquieu, die lange tijd voor hem en na hem als volstrekt vanzelfsprekend is gezien. Dat, en niets anders, is het uitgangspunt van het tweekamerstelsel. Het Hogerhuis en het Lagerhuis in Engeland; de Eerste Kamer en de Tweede Kamer in Nederland. Het is aan de kranten om de illusie te wekken dat ‘het volk’ in Nederland het laatste woord heeft. Ook dit jaar zijn ze daar weer bijzonder goed in geslaagd.