Vorig jaar schreef ik een blog over de zaak van Jos van Rey. Die blog was een beetje vaag. Iets met privacy en transparantie, de Piratenparadox, veel te ingewikkeld. Laat ik daarom voor een keertje een blog schrijven waarin luid en duidelijk een opinie wordt uitgeschreeuwd zoals jullie columnlezers gewend zijn, dan weten we allemaal waar we aan toe zijn, hartstikke fijn. Dus ik ga nu iets roepen over Jos van Rey, doe er mee wat je wilt. Komt ‘ie:

‘ahem..’

JOS VAN REY IS KAPOTGEMAAKT!! KA! POT! GE! MAAKT!! Hoe? Wat? Heeft Van Rey dan geen regels overtreden? WACHT! Dit is al het verkeerd begin want zo is het niet begonnen. Het is niet begonnen met strafbare feiten, het is begonnen met een special treatment van de geheime diensten. Jos van Rey is binnenstebuiten gekeerd, terug in de plooi geslagen, weer binnenstebuiten gekeerd totdat er genoeg kruimels op de grond lagen om een koekje van te bakken. Het dossier waar de rechter dinsdag een uitspraak over heeft gedaan (werkstraf van 240 uur) heeft mil-joe-nen gekost. Geen enkele terreurverdachte heeft zoveel aandacht mogen krijgen van de AIVD als Jos van Rey. Minstens vier huiszoekingen bij hem en familieleden, schaduwen tot in het buitenland, tappen, mail doorlichtingen, het hele ratteplan. En wat hebben ze gevonden? Dat de beste vriend van Van Rey bouwheer is. Maar dat wisten we al, want Jos heeft dat ieder jaar keurig meegedeeld met de gemeenteraad van Roermond. Ik ga niet voor advocaat spelen, dat doet hij zelf hartstikke goed op televisie. Het enige is dat televisiekijkers en Jeroen Pauw denken dat ze een uniek stuk corruptie voor hun neus hebben en dat Van Rey daarom al op voorhand veroordeeld is. Het andere feit dat de inlichtingendiensten hebben gevonden is dat Van Rey vertrouwelijke informatie heeft doorgespeeld aan een kandidaat-burgemeester. Tsja…

Weet jij hoe burgemeesters in Nederland worden aangesteld? Nee hè? Daar weet jij eigenlijk helemaal niet zo veel vanaf! Mmmh. Misschien moet je je daar eens in gaan verdiepen voordat je je oordeel velt dan. Jos van Rey heeft gezegd dat ‘klankborden’, oftewel het doorspelen van informatie, de normaalste zaak van de wereld is in bestuurlijk Nederland. “Oooh niet waar!! Niettes!! Leugenaar!!” Riepen Ronald Plasterk en vele andere bestuurders.*

Dus hoe zit het dan wel? Nou, heel simpel. Jos is via de verkeerde deur het Senaat binnengestapt. Jos is erg populair in zijn provincie Limburg. Hij heeft veel goeds gedaan voor Roermond en kan op behoorlijk wat voorkeursstemmen rekenen. Als je dan ook nog de regels van het politieke spel kent dan kun je ver komen, tot en met de Eerste Kamer dus. Het enige is dat dit de verkeerde deur is. De goede deur is die waarbij je loyaal bent aan je collega-senatoren en waarbij je het volk hooguit tevreden probeert te houden. De verkeerde deur is die waarbij je loyaal bent aan het volk en waarbij je je collega-senatoren hooguit tevreden probeert te houden. Door die verkeerde deur is Jos van Rey dus binnengestapt en hij heeft het nog best lang volgehouden. Uniek, maar uiteindelijk houdt het natuurlijk een keer op. Iemand anders die via de verkeerde deur dreigde binnen te stappen is minder ver gekomen. Tot de parkeerplaats van het mediapark in Hilversum om precies te zijn. Hij was kaal en hij had een voorkeur voor roze stropdassen. Wat dat betreft mag Jos blij zijn dat hij alleen maar blaadjes hoeft te prikken. En dat hij gezien wordt als een corrupt is ook een beetje jammer, vooral omdat hij waarschijnlijk de meest integere politicus is op die hoogte.

*) Ik ga hier geen minicursus logica geven maar voor de liefhebbers is het leuk om de precieze tweet van Ronald eens goed te lezen.