De jeugdbeweging is een beetje te vergelijken met scouting, behalve dat ieder Vlaams kind er lid van is en dat er weinig met de natuur wordt gedaan. De twee belangrijkste jeugdbewegingen zijn de Chiro en de Scouts, waarbij de Chiro haar Katholieke wortels iets minder probeert te verhullen dan de Scouts. De Chiro en de Scouts hebben ieder hun eigen symbolen, uniform en liedjes, maar het idee is hetzelfde. De jeugd van het dorp die samenkomt in een clubhuis om spelletjes te spelen, activiteiten te organiseren en om geld te verdienen voor uitstapjes.

Een blauw of rood hemd, een korte bruine broek of rok, hoog opgetrokken kousen en bottines. Door de symbolen, de uniformen en de liedjes lijkt de jeugdbeweging voor de buitenwereld één geheel te zijn, maar dit is allerminst het geval. Iedere jeugdgroep is zeer autonoom en daardoor ook zeer verschillend. Zo kan de ene groep iedere zondag op pad gaan om zelfgebakken koekjes te verkopen terwijl de andere groep het lokaal alleen uitkomt om een nieuwe tree Cara-pils te kopen. Het alcohol-beleid is één van die dingen die jeugdgroepen onderling erg doet verschillen. Ze wordt bepaald door de leiding van de groep. De leiding bestaat uit twee of drie leden met de leeftijd van 19 of 20 jaar die het grote piramidespel met succes hebben doorlopen.

Iedere jeugdgroep is onderverdeeld in leeftijdscategorieën. De jongste categorieën zijn meestal het grootst, de oudere worden gradueel kleiner. De ‘Aspis’ (Chiro) zitten in het laatste jaar van de middelbare school en concurreren met elkaar voor de gunst van de leiding. Ze organiseren spelletjes voor de kleintjes om hun kwaliteiten te tonen en lachen hard om de grappen van de leiding als ’s avonds op de versleten banken van het clublokaal de dag wordt besproken. Aan het einde van het jaar neemt de leiding afscheid van de groep en wijst ze opvolgers aan. De nieuwe leiding krijgt de taak om de conditionering van de dorpsjeugd voort te zetten en om verse vijftienjarigen op een verantwoordelijke manier te laten spauwen van het bier.