Na iedere grote terroristische aanslag in de Westerse wereld doen moslims, al dan niet onder druk van hun seculiere omgeving, daar publiekelijk afstand van. De God van de terroristen is niet hun God. De kranten spreken in dit geval van ‘gematigde’ moslims, de geweldplegers heten dan ‘fundamenteel’ of ‘radicaal’. Daarmee is de suggestie gewekt dat de ‘radicale’ moslim tot de kern van zijn geloof komt, terwijl de ‘gematigde’ moslim eigenlijk maar wat aanmoddert.

Ik vraag me waar de jihadist die eretitel aan verdient. Het profiel van IS-strijders loopt sterk uiteen: de één is hoogopgeleid, de ander laagopgeleid; de één heeft Westerse wortels, de ander Noord-Afrikaanse; de één is man, de ander vrouw. Maar wat keer op keer terugkomt in het profiel van de strijders van IS, is dat ze op zeer korte tijd omgevormd zijn. Sommigen zijn net een paar weken bekeerd als ze al het vliegtuig naar het front nemen. Anderen waren Islamitisch opgevoed, maar veegden hun billen af met de Koran totdat ze plots, aanvankelijk tot vreugde van hun ouders, de Islam terug serieus namen. De vrouw in het belegerde huis van St. Denis stond bekend als een feestbeest dat rook en dronk en pas in de week voor 13/11 een hoofddoek begon te dragen. Hoe kan het dat deze mensen, die al in het vliegtuig naar Syrië zaten voordat ze de Koran überhaupt uit konden hebben, gezien worden als radicale moslims, terwijl de meest vrome en godvrezende Imam als ‘gematigd’ door het leven moet, alleen omdat hij niet preekt over gewapende strijd?

Toen de wederdopers in 1534 met gewapende hand een ‘Kalifaat’ stichtten in Münster zullen er in de rest van Europa weinig christenen zijn geweest die het gevoel hadden dat ze duidelijk moesten maken dat dit niet ‘hun versie van het Christendom’ was. Sterker nog, de wederdopers hoorden niet eens bij de Christenen. Die wederdopers, dat waren ketters! Het feit dat ze zichzelf wel als christenen zagen deed daar niets aan af. Wat is een christen, wat is een moslim? Volgens mijn docent Geschiedenis van Islam is iedereen die in één God gelooft moslim. Alle Joden, Christenen, Sikh en Zoroasters zijn dus ook moslims. Ik weet niet of iedereen het daarmee eens is. Toch is iedereen het er wel over eens dat het jihadisme onderdeel uitmaakt van de Islam, en dat het jihadisme zelfs hoger in de pikorde staat dan de pacifistische Islam.

Kunnen we niet zeggen dat het jihadisme voortkomt uit de Islam, maar er geen onderdeel van is? Zoals het geloof in de übermensch weliswaar voortkomt uit het humanisme, maar er zeker geen onderdeel van uitmaakt? Het is niet omdat iemand zelf beweert namens een bepaalde stroming te spreken, dat de rest van de stroming het er maar mee eens moet zijn. Iedereen kan zeggen dat hij van Anonymus is, of van Pegida, of dat hij namens het Nederlandse volk spreekt. Dan hoeft de rest het daar nog niet mee eens te zijn. De jihadisten knippen en plakken wat uitspraken en handelingen van de Profeet bij elkaar die geweld en repressie goedkeuren en noemen het de Ware Islam. Ja hallo. Het zou interessant worden als een échte radicale moslim (dat wil zeggen, een persoon die de Koran goed kent en naleeft) in theologisch debat zou gaan met een jihadist. Dat zou pas een democratische, pluralistische reactie zijn geweest op de aanslagen in Parijs. Maar nee, de Europeaan knipt liever die passages uit het Wetboek die geweld en repressie goedkeuren en roept iets over onze democratische waarden. Iets dat klinkt als Allahu Akbar, maar dan op zijn democratisch.