Nadat we het hebben gehad over Hoe Mannen naar Vrouwen Kijken is het nu tijd om de zaak om te draaien. Eerst moet er iets gezegd worden over hoe vrouwen letterlijk naar mannen kijken, want het lijkt alsof tegenwoordig niet iedereen doorheeft dat er een verschil is in hoe mannen en vrouwen waarnemen. (Lezers die tegen sexisme zijn en liever willen lezen over genderkwesties verwijs ik door naar erwt Gender. Zo biedt erwt.org voor ieder wat wils.)
Bij mannen zijn kijken en zien synoniem: een man ziet niet meer dan waar hij rechtstreeks naar kijkt. Alles buiten zijn focuspunt is vaag en onscherp. Vrouwen zien in principe alles in hun directe blikveld ‘helder’, dus ook mannen. Met andere woorden: een vrouw hoeft niet naar man te kijken om een man te zien. Als een vrouw dus rechtstreeks naar een man kijkt zoekt ze oogcontact en communiceert ze. Dit is een situatie die veel mannen zelden meemaken, want vrouwen zijn behoorlijk selectief in met wie ze communiceren. Deze blog gaat over waarom vrouwen met de ene man wél, en met de andere man níet willen communiceren.
Misschien is het je opgevallen dat ik hierboven over vrouwen schrijf alsof het één homogene groep is die over alles hetzelfde denkt. Dat is natuurlijk volstrekte lariekoek, maar er is één vlak waar alle vrouwen wel degelijk hetzelfde denken, en dat is op het vlak van mannen. Geef me even de tijd om dit punt duidelijk te maken aan de hand van een gedachte-experiment op een tropisch eiland…
er is één vlak waar alle vrouwen wel degelijk hetzelfde denken, en dat is op het vlak van mannen.
Stel nu dat er tien heteroseksuele mannen en evenveel vrouwen op een tropisch eiland zitten en een partner mogen kiezen om mee te seksen en romantische strandwandelingen mee te maken. Stel nu dat de mannen volledig naar eigen inzicht een vrouw kunnen kiezen, zonder dat de vrouwen iets van inbreng hebben. (Wacht nog even met boze reacties, straks worden de rollen omgedraaid.) Wat er zal gebeuren is dit: in de eerste ronde zal de helft van de koppeltjes al gevormd zijn, omdat de helft van de vrouwen blijkbaar maar door één van de tien mannen als meest aantrekkelijk werd gezien. Van de andere vijf vrouwen heeft er één twee aanbidders en één drie. Drie vrouwen hebben dus nul aanbidders (en huilen nu zachtjes).
In de tweede ronde zullen alle koppeltjes gevormd worden. Waarom? Omdat drie van de mannen die ‘verkeerd’ hadden gekozen eieren voor hun geld kiezen en een vrije vrouw bij nader inzien toch ook wel aantrekkelijk vinden en confrontatie uit de weg willen gaan. Na een tijdje zijn deze mannen hun eerste keuze al lang vergeten en is iedereen blij en gelukkig. (Behalve de drie vrouwen die aanvankelijk overbleven, want die zullen nooit vergeten dat ze ooit tweede keus waren.)
Als de tien vrouwen nu volledige keuzevrijheid hebben in met welke man ze willen rollebollen in het zand, dan komt daar een stuk minder wiskunde bij kijken. Er zal namelijk maar één man zijn in de groep, die er met kop en schouders bovenuit steekt en die het object van begeerte is voor de gehele vrouwenpopulatie. Dit noemen we in de sociologie ook wel de Alpha Male en de negen andere mannen doen bij voorbaat al niet meer mee aan dit spelletje. De vrouwen vormen zo vrijwillig een harem voor de alpha male en de mannen vormen onvrijwillig de slavenpopulatie.
Nu is er één joker in het spel, en dat is dat alpha male geen karaktereigenschap is, maar een momentopname. Iedere man kan dus op een moment alpha male worden, al is het maar kort, door iets te doen waarin hij excelleert. Een man die goeie grappen maakt is op dat moment net zo aantrekkelijk als een man die eerder een expeditie leidde of een andere man die later bij het kampvuur spannende verhalen vertelt. Aantrekkelijkheid is voor vrouwen onvoorstelbaar hybride.
Er is maar één uiterlijk kenmerk dat voor vrouwen (álle vrouwen) doorslaggevend is, en dat is lichaamslengte. Mannen die langer zijn dan 1.90 hoeven niet mee te doen aan dat achterlijke ge-alpha male, want zij hebben permanent de onverdeelde aandacht van alle vrouwen. Andersom geldt dat korte mannen op het vlak van liefde en relaties eigenlijk niet mee doen. Lelijke vrouwen zullen altijd mannelijke aandacht kunnen krijgen zolang ze maar bij andere vrouwen uit de buurt blijven; korte mannen zullen nooit vrouwelijke aandacht krijgen (tenzij ze dictator worden van Rusland of Frankrijk). Het is voor de levensvreugde van mannen onder de 1.60 daarom misschien het beste als zij zich chemisch laten castreren, om zo de drang tot voortplanting te temperen. Het is maar een tip, want de manier veranderen waarop vrouwen naar mannen kijken is onbespreekbaar. Dat recht is nu typisch een vrouwenrecht.
Er is nog veel meer te schrijven over dit onderwerp, maar omdat 1 video meer zegt dan 1000 woorden sluit ik deze blog af met twéé video’s, om jullie extra te verwennen:
Meer lezen?
erwt.org 