Iedereen die zich in het piratisme verdiept zal vroeg of laat aanlopen tegen de piratenparadox. De twee kernpunten van de piratenbeweging (naast hervorming van het auteursrecht) zijn privacy en transparantie. Enerzijds heeft de burger recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer tegen een overheid die in tien jaar tijd een explosieve groei aan controlemogelijkheden ter beschikking kreeg terwijl anderzijds al het handelen van politici in de openbaarheid moet worden gebracht. In één oogopslag wordt duidelijk dat deze twee eisen onmogelijk verenigbaar zijn. De persoon die het probleem van de piratenparadox buitengewoon goed belichaamt is Jos van Rey.

Jos van Rey was wethouder van Roermond en lid van de Eerste Kamer. In 2012 is hij opgestapt wegens verdenkingen van corruptie. Van Rey zou in totaal bijna 100.000 euro aan giften hebben aangenomen van lokale bouw- en beveiligingsbedrijven en hij zou vertrouwelijke informatie hebben doorgespeeld. Om in de zaak Van Rey de onderste steen boven te krijgen heeft het Landelijk Parket vermoedelijk miljoenen uitgegeven. Van Rey is geschaduwd tot in het buitenland, er zijn 50 mensen in zijn omgeving getapt, zijn hotmailaccount is doorgespit en er zijn vier politie-invallen geweest bij hem en zijn kinderen. Toen is, als ‘bijvangst’, ook gebleken dat hij sollicitatievragen voor het burgemeesterschap van Roermond had doorgespeeld aan mede-VVD’er Ricardo Offermans.

De vraag is nu wat een piraat zou moeten denken van de zaak Jos van Rey. Enerzijds is het een stap richting een transparante overheid. De corrupte vastgoedmaffia en het VVD-vriendjesnetwerk zijn weer pijnlijk blootgelegd. Anderzijds moet gezegd worden dat bij een dusdanig brute force offensief op de privésfeer van een bestuurder het niet verwonderlijk is dat er belastende feiten naar boven zijn gekomen. Wie grondig zoekt zal vinden.

• De Piratenparadox I: Jos van Rey (hier bent u nu)
• De Piratenparadox II: De Statutenstemmers 
• De Piratenparadox III: De Piratenpartij is een vrouwenpartij