Een vraag die sommige mensen bezighoudt is de vraag hoe het nu kan dat Europa het belangrijkste continent is geworden. De grote kolonisator die de rest van de wereld aan zich heeft onderworpen en nog altijd een voortrekkersrol speelt op cultureel, moreel, politiek en economisch gebied. Deze vraag wordt de vraag van het eurocentrisme genoemd. Het continent, kortom, waar iedereen zou willen wonen.

Maar de hegemonie van Europa was maar van korte duur: vanaf het moment dat Groot-Brittannië China drogeerde in de opiumoorlogen van 1839 totdat Europa zichzelf vernietigde in de Eerste Wereldoorlog in 1914. Tot 2001 was de VS toen de supermacht. Europeanen denken dat zij daar een claim to fame hebben omdat blanke Amerikanen oorspronkelijk uit Europa zouden komen, maar die is zeker niet wederzijds. Inwoners van de VS zien Azië, Europa en Afrika als de Oude Wereld, een wereld waar ze allemaal oorspronkelijk vandaan komen maar die ver weg en irrelevant is. Bovendien hebben veel Amerikanen voorouders uit meerdere continenten. Europa is schattig, meer niet.

De grap is dat Europeanen denken dat de hele wereld naar hen kijkt, maar dit is in werkelijk helemaal niet zo. Ieder land (of regio, of continent) ziet zichzelf als het middelpunt van de wereld, zij het vanuit een net iets ander perspectief. Rusland heeft de grootste landmassa en heeft nooit een warme oorlog verloren; China heeft de meeste aardbewoners en voor het grootste deel van de geschiedenis de sterkste economie; Tibet is het fysieke en eventueel spirituele dak van de wereld; India evenaart op etnisch-cultureel gebied de rest van de wereld; Madagaskar op biologisch gebied; Indonesië een beetje op beide gebieden; Mongolië heeft het grootste rijk veroverd en zou genetische wereldheerschappij hebben; Centraal Afrika heeft de mensheid gebaard; Saudi-Arabië zoogt de mensheid met petroleum; Egypte bestond al drieduizend jaar toen Europa om de hoek kwam kijken; Turkije is de brug tussen twee zeeën en twee continenten; Israël is al meer dan tweeduizend jaar het gesprek van de dag; Panama is de sluis van de wereldhandel en van het wereldkapitaal; Singapore is logistiek gezien het onbetwiste centrum van de wereld; Irak is sinds mensenheugenis waar het allemaal gebeurd; Korea ist ein Berliner en Japan is Japan. Zelfs Kazachstan roept dat het in het hart van Azië ligt en daarmee in veel opzichten in het centrum van de wereld.

De wereld is een bol. Waar het centrum ligt hangt er vanaf hoe je de bol vasthoudt. Het antwoord op de vraag van het eurocentrisme is dus simpelweg dat het een Europeaan is die de vraag stelt.