Laten we eerlijk zijn: het is voor Nederlanders moeilijk om met Vlamingen om te gaan. Moeilijker dan met bijvoorbeeld Duitsers of Engelsen, ondanks dat ze een andere taal spreken. Een socioloog heeft gezegd dat er geen twee aan elkaar grenzende landen zijn die dezelfde taal spreken en zo verschillend zijn als Nederland en Vlaanderen. Vlamingen zijn niet te peilen, een mysterie. Is het desinteresse? Minachting? Onderhuidse haat? De Hollander tast in het duister.
Knoop één ding goed in je oren: je gaat er nooit achter komen wat een Vlaming van je vindt. Of wat een Vlaming überhaupt ergens van vindt. Het is enerzijds uit beleefdheid dat een Vlaming niet zegt wat hij van iets of iemand vindt, maar anderzijds is het ook omdat hij gewoon niet zo snel een mening heeft. In elk geval niet zoals een Hollander iets superleuk of superkut vindt, of de één een toffe gozer en de ander een klootzak vindt. Een ‘toffe gozer’ kan nog altijd ambetant doen en een ‘klootzak’ kan nog altijd goed zijn om tegen te biljarten. De wereld is niet zo zwart-wit in België.
Je hoeft ook niet iedereen die je kent op straat te groeten. Of anders geformuleerd: het zal vaak gebeuren dat je door bekenden wordt genegeerd. Nog iets heel belangrijks: als je met een vriend hebt afgesproken in een café en die vriend zit aan een tafel met mensen die je niet kent dan is het raar als je jezelf aan iedereen voorstelt. Een beetje arrogant zelfs.
Voetbalcommentaar is het grootste geschenk dat Nederland aan Vlaanderen heeft geschonken.
Maar er is ook bewondering. Het feit dat Vlamingen geen mening hebben maakt dat ze Hollanders met een mening fascinerend vinden. Dat verklaart het ongekende succes van voetbalcommentatoren. Johan Boskamp, Aad de Mos en vooral Jan Mulder zijn helden. Die laatste mocht zelfs zijn mening spuien over de prestaties van de Rode Duivels op het EK van 2016. Als iedere Belg met de tricolore op de wangetjes naar het scherm zit te kijken, op dat ene zeldzame moment van nationale eenheid, komt er een Hollander vertellen wat hij van de wedstrijd vond. Voetbalcommentaar is het grootste geschenk dat Nederland aan Vlaanderen heeft geschonken.
Terug op café. De mensen aan tafel van wie je nog altijd de namen niet kent zijn aan het loskomen. Er zijn er weggegaan en er zijn er bijgekomen. Dat kan, omdat er geen gezamenlijke rekening is en er niet op toerbeurt rondjes moeten worden gegeven. Deze tafel is geen groep waar je lid van wordt door jezelf voor te stellen, dit is gewoon een tafel met mensen die bier drinken en over het leven praten.
Na een tijdje is er van de Vlaamse bescheidenheid niets meer over. Het café is een dansvloer geworden en iedereen mag een verzoeknummer doorgeven aan de barman. Boven de Moerdijk zijn de cafés en discotheken al een tijdje toe, maar hier gaat het feestje door tot de zon opkomt.
Meer lezen over Vlaanderen?
erwt.org 