De jeugd leest te weinig, verzuchten ouderelui al sinds de uitvinding van de radio. Een oplossing was er nooit. Tot nu.

Een leesclub. Maar in plaats van een club waar veertigjarige huismoeders samenklonteren, is dit een leesclub voor jongens. Ze noemen zichzelf “Jongensleesclub Nescio”, naar de eerste zin uit ‘De Titaantjes’.

Wie er achter deze klotestreek zit wordt duidelijk op hun Instagrampagina. Op de eerste foto poseren de jongens strak in pak op een clair-obscur. Maar wie goed kijkt ziet dat ze worden voorgelezen door een man met grijze haren en een bril. Eén post later wordt het ‘tipje van de sluier’ al opgelicht. De man met de bril gaat een boek schrijven over hun ‘avontuur’. Als we het niet dachten.

En ja hoor, in september 2020 verschijnt het boek van het avontuur van de leesclub bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Het krijgt de prikkelende naam “Lekker Boekie” mee. De schrijver, Bas Steman, heeft al eerder geprobeerd ons te prikkelen, met een ‘belevingsbiografie’ over Leontien van Moorsel, die hij ‘Tinus’ mag noemen. Nu heeft Bas een nieuwe missie: de jeugd leren lezen.

In het lekker boekie lezen we over zijn eerste slachtoffer, de buurjongen die de boeken op zijn leeslijst niet heeft gelezen. ‘Eikel!’ roept Bas. ‘Nu naar je moeder en lezen! Eikel!’ En dan schrijft Bas over de gebogen schouders en de lange lokken die voor zijn bruine ogen hingen. Hij heeft zijn eerste jongenshoertje gevonden, nog zes te gaan.

De rest van het boek laat zich raden, zoals we ook Nescio kunnen samenvatten als we de eerste regel kennen. Behalve schrijver en dichter is Bas uiteraard ook presentator en regisseur, dus de weg naar het televisielandschap is snel gevonden. De jongens belanden op het pluche van een talkshow, waar ze de schijn van de geletterde jeugd verder mogen etaleren. Bas is streng, want naast Nescio moesten ze Multatuli en Erasmus lezen. Eén van de jongens vat de Lof der Zotheid samen als een soort ‘shownieuws uit de zestiende eeuw’. In een videofragment dat volgt wordt het boek een soort ‘RTL Boulevard van de Middeleeuwen’ genoemd. Als Fidan Ekiz dit plagiaat benadrukt kijkt het titaantje schichtig weg. Een soort permanente mondeling Nederlands, daar hebben de jongens zich ingebluft.

Behalve het boek van Bas promoten de jongens nu ook het onderwijspakket van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Want ja, beeld en geluid, daar past tekst en literatuur natuurlijk naadloos bij. En trouwens, een boek zonder videofragment is natuurlijk een beetje zoals patat zonder mayonaise: niet te vreten. Hoertjes zijn het. Maar wel aardige hoertjes.