Lapinisme, omvolking.. het zijn ongemakkelijke termen voor witte hoogopgeleide linkse mensen. Hoogopgeleide koppels hebben één wolk van een kind en die mag niet in de klas zitten van de zes kinderen van mevrouw El Huppeldepup want dan wordt ‘ie gepest. Maar omvolking op het lagere en middelbaar onderwijs? Complottheorie!

Laatst zat ik zelf te praten met een groep Marokkanen en toen begreep ik het ineens. Ze waren dertigers, net als ik, en hadden allemaal zes tot acht broers en zussen. Ik was stomverbaasd. Ach, dat viel nog mee, zeiden ze dan. Hun ouders hadden tien tot twintig broers en zusters. En trouwens, over omvolking gesproken, de Joden in Antwerpen, die konden er wat van. Die stapelen hun kinderen op de dubbeldekkerbuggies, die door de oudste kinderen moeten worden geduwd en dan steppen er nog wat pijpekrullenkinderen omheen.

Ze zeiden het alsof het een wedstrijdje was, kinderen krijgen.

Ik ben historicus van opleiding en dus getraind in het semantiseren en contextualiseren van de wereld. Waarschijnlijk is elke journalist bij een kwaliteitskrant in essentie geesteswetenschapper, want ze verzetten zich tegen de term omvolking door een historisch discours te schetsen waarin de term omvolking terugvoert tot de nazi’s.

Het is een moeilijk betoog, omdat de nazi’s het woord gebruikten als aansporing voor Duitse vrouwen om Oost-Europa te koloniseren, lapiniseren en om te volken. De term kaderde in het ‘Lebensraum’-discours. Duitlsand was te klein voor alle Duitsers, daarom moest Europa worden veroverd.

Dus niet, zoals de kranten willen dat we denken, als rechtvaardiging van de Holocaust of iets dergelijks. De Duitsers waren zélf de omvolkers, daarom konden ze er zo makkelijk over praten. Daarom kunnen Marokkanen er zo makkelijk over praten. “Straks zijn wij hier de baas”, zeiden ze. En ze hebben natuurlijk gelijk.

Hoedanook is de term is besmet, en daarmee het denkkader ook. Het feit dat er in de echte wereld sprake zou kunnen zijn van omvolking raakt verloren, want we mogen het er niet over hebben.

Maar, en hier komt de crux, je kunt contextualiseren en semantiseren wat je wil, de échte wereld verander je er niet mee. Het aantal kinderen dat een vrouw baart is wiskunde. Bij Joden en Marokkanen is 1+1 niet 2, maar 10. Denk daar maar eens over na.

Nu is het zo dat ik prima kan leven tussen de moslims en joden. Ik ben dus niet rechts geworden omdat ik omvolking een zorgwekkende ontwikkeling vind of omdat ik zo graag op wil komen voor mijn eigen ras of cultuur. Ik stoor me aan het feit dat ik niet meer mag kijken, niet meer mag denken, niet meer mag tellen en niet meer mag spreken van links.

Als ik uit angst om voor rechts versleten te worden moet ontkennen dat na de witte scholen, straks de witte werkplekken en daarna de witte bejaardentehuizen op zullen zijn, dan ben ik maar rechts. Liever rechts dan achterlijk.

deze blog is een edit van: De omvolking en ik (of hoe ik dankzij Bruno Struys een rechtse blogger ben geworden)