‘Het verhaal van het jaar’ gaat over een nieuwsverhaal dat nog niet voldoende (of niet op de juiste manier) is belicht en extra aandacht verdient op erwt.org

Op 6 januari 2021 werd het Capitool in Washington, D.C. ontruimd. Terwijl de senatoren bezig waren om een nieuwe president aan te duiden voerde de politie buiten een zware strijd om rebellen buiten te houden. Ze verloren, de vrijheidsstrijders drongen binnen en de senatoren sloegen op de vlucht.

Vertel me, vrienden, hoe zou ik een ander nieuwsfeit kunnen verkiezen tot verhaal van het jaar?

Commentatoren kunnen January 6th niet goed plaatsen. Stotterend pakken ze hun brilletjes vast en bladeren door hun papieren, op zoek naar een verhaal om eromheen te kunnen duiden. Misschien past het wel in ‘Het Failliet van de Democratie’? Of ‘Trump is Slechter Dan We Dachten’? Of in ‘De Complotgekkies Worden Nu Echt Gevaarlijk’? Stel dat het Afro-Amerikaanse demonstraten waren, zou er dan niet meer politie op de been zijn? In dat geval zou het nog kunnen passen binnen ‘De Politie is Racistisch’…

Gelukkig voor de commentatoren werd Donald Trump niet lang na het incidentje van Twitter verbannen. Nu konden ze het daarover hebben. January 6th werd een opmaat naar ‘De Macht van de Sociale Media’.

Niet hier.

January 6th heeft geen context nodig, het verwijst naar zichzelf. Het is het bekendste verhaal in de geschiedenis.

Het Volk is boos.
Het Volk bestormt iets.

Geschiedenis is geen exacte wetenschap. Ik heb het je al vaak verteld. Het enige dat vast staat is het Wat, het Wanneer en het Waar. Het Waar en Wanneer heb ik in de inleiding al genoemd. Het Wat is al minder objectief. In de meest onschuldige terminologie is het een ‘verstoring van het democratische proces’, in de meest straffe bewoording is het het een poging tot een staatsgreep.

De Bastille
Het Winterpaleis
Het Maagdenhuis

Je bent zo verstrikt in het denken in Goed in Kwaad, in Zwart en Wit, in Rood en Blauw, in de goeierikken en slechterikken, dat je La Revolución niet ziet als het live uitgezonden wordt op YouTube. Zelfs niet als het over het hart van de Amerikaanse Democratie gaat en er bloed spettert op de Stars and Banners. Ids Habbening.

Che Guevara
Robespierre
Lenin
Marianne
Guy Fawke

Het Wie is een conceptueel moeras, waarbij de politieke affiliatie van de spreker bepalend is. Zijn het vrijheidsstrijders of terroristen? Revolutionairen of oproerkraaiers? Links of rechts? Zijn het er 500.000 of een handjevol? Zaten er spionnen tussen van een buitenlandse mogendheid? Of juist van de eigen regering? Politie in burger misschien? Waren het psychopate criminelen of toeristen die toevallig in de buurt waren? Niemand zal het antwoord weten want er is geen antwoord.

Do you Hear The People Sing,
Singing the song of Angry Man?
It is the Music of a People who will not be slaves again

Ids Habbening. Soms vragen mensen mij wel eens de weg naar het Dark Web, waarop ik dan verschrikt antwoord dat ik van zo’n plaats nog nooit heb gehoord. Ik weet ook niet waar al die gekke memes en compottheorieën vandaan komen. Van de waterkraan toch? Net als de Smurfen?

Wat wel zo is: stel dat je de weg zou vinden, dan zou je er al snel achterkomen dat er mensen zijn met rare fantasieën. Mensen die seks hebben met een vis of advies vragen aan een demon, autistische transgenders die doodgepest worden of tekenfilmpjes van een lesbische relatie tussen een SS-officier en een jodinnetje.

Als je al die verschrikkelijke perversiteit beschouwt, hoe erg is het dan dat je op January 6th glundert vanachter je koffiemok met de beeltenis van Poetin, alsof een jarenlange psychologische cyberoorlog tot een spetterende ontknoping komt?

Een Apotheose, zo zou ik het noemen. Een schitterend slottoneelstuk. De onderwereld en de bovenwereld die elkaar bijna raken, zoals die vingers in ‘De Schepping van Adam’, de fresco in het gewelf van de Sixtijnse kapel. Die ruimte tussen het goddelijke en het menselijke, daarover schrijf ik het liefst. Daarover lezen jullie het liefst.

Het verhaal van 2021 gaat over de mars naar het Capitool. Vanaf The Ellips, een grasveld voor het Witte Huis, waar de held zojuist zijn laatste toespraak heeft gehouden. Het is het verhaal dat wordt bezongen in het mooiste volkslied, het verhaal dat wordt onderwezen op elke school. Het volk dat niet voor tirannen zwicht, het volk dat vlaggen zwaait en gekke kleding draagt, zoals de Sans-Culottes hun Frygische muts droegen op July 14th. Lekker gek, zinderend van de historische sensatie.

Waarom. Dat is de meest complexe vraag van allemaal. Waarom liep een groep Homines sapientes vanaf het grasveld naar dat gebouw met de koepel, om hekken omver te werpen, te vechten met hun soortgenoten om daarna onder die koepel te kunnen wandelen. Een koepel met een fresco in het gewelf. De Apotheose van Washington, zo heet de fresco. De eerste president van de Verenigde Staten, afgebeeld als God in de Hemel.

De waaromvraag is vooral voor journalisten, experts en commentatoren moeilijk te beantwoorden. January 6th is een losse schakel, los van de ketting van gebeurtenissen die samen de wereldgeschiedenis moeten vormen. Het is het puzzelstukje dat overblijft als de puzzel al is gelegd. Een fabrieksfout?

Laten we er niet te lang over nadenken. Laten we het snel vergeten. Zoals de Chinezen June 4th zijn vergeten.

Wij zijn June 4th niet vergeten. Waarom? Omdat June 4th wél in onze puzzel past. Wij zijn de vijanden van China. Wij staan aan de kant van die man met zijn boodschappentas op het Tiananmenplein die de rij met Chinese tanks leek te kunnen tegenhouden. Wij wachten op de dag dat de man wordt vervoegd door honderden duizenden Chinezen met gebalde vuisten die zingen over hun volk en het Paleis van de Hemelse Vrede bestormen, waar de engeltjes ze het Pantheon zullen binnendragen.

Remember, remember, the Fifth of November…

Ids Habbening. It’s happening. Dat dacht ik, op January 6th. Dat dacht het internet, op January 6th.

It.

Hij was er bij. Hij liep mee naar het Capitool. De Trollenkoning, de ultieme Edgelord. De man die samen met zijn zoon, met simpele goocheltrucjes, de hele wereld kon bespelen.

In de documentairereeks wordt tijdens de Mars naar het Capitool ‘White Rabbit’ van Jefferson Airplane gespeeld. De documentairemaker was er ook bij, op January 6th. Hij liep naast de Vader. “Remember, what the dormouse said”

De Vader en de Zoon.

James Arthur Watkins en Ronald Watkins.

Bekend onder hun artiestennaam
Eén letter.

Q.

---