Türkiye büyük ama gerçek yok. Turkije is groot maar de waarheid bestaat niet. Voor buitenstaanders is de grootsheid van Turkije moeilijk te vatten en is het niet bestaan van de waarheid nog moeilijker te vatten. Ik ga toch proberen om een kleine introductie in de grootsheid van Turkije en in het niet bestaan van de waarheid te doen. Welkom bij Turkse Politiek voor Beginners.

Turkije en de wereld

Turkije is om twee redenen groot. Ten eerste omwille van geografische en historische betekenis van de stad Istanbul en ten tweede omwille van de omvang van de Turkse etnische diaspora.

Istanbul is het geografische schanierpunt van Eurazië en om die reden de natuurlijke hoofdstad van de wereld, als de wereld een hoofdstad zou hebben. De stad ligt op twee continenten en tussen twee zeeën. Elke vrachtwagen van en naar Europa komt door Istanbul en elke zeecontainer van en naar Rusland komt door Istanbul. Dan spreken we nog niet van olie, gas en migranten.

De centrumfunctie heeft de stad altijd gehad. Als hoofdstad van het Ottomaanse Rijk coördineerde het de gouden eeuwen van de Islam en voor die tijd zette de stad als Constantinopel het Romeinse christendom een millennium langer voort dan de Westelijke wederhelft. Vele volken hebben hun stempel op de stad gedrukt, waaronder Grieken, Joden, Romeinen, Russen, Venetianen, Vikingen, Kruisridders, Mohammedanen,  Koerden, Armenen en natuurlijk Turken.

Turken

Als we spreken over Turken dan spreken we van een volk dat dominant is in een gebied dat zich uitstrekt van West-China tot Oost-Europa. In de laatste decennia hebben de Turken vele Europese en met name Duitse steden toegevoegd aan hun imperium, alwaar ze op democratische wijze de macht aan het verwerven zijn…

We gaan even pauzeren.

Afhankelijk van je politieke achtergrond beginnen er nu bij jou als lezer een paar belletjes te rinkelen. Als je overwegend rechts maar toch zeker geen racist bent dan zul je aanvoelen dat ik, de blogger, jouw visie van wat op links ‘xenofobie’ wordt genoemd onderschrijf. Als je keurig links stemt dan begon het bij het woordje ‘etnisch’ al op gevaarlijke plekken te jeuken en ben je nu bang dat je alweer op een rechtse fake news website bent terechtgekomen. Hou die gevoelens vast. Ze zijn een goed begin.

Om de Turkse politiek te begrijpen zul je je politieke blik moeten verruimen. Wat wij extreem rechts noemen is voor een Turk te links. Ter illustratie: waar het in Europa verboden is om de laatste genocide te ontkennen wegens extreem rechts, is het in Anatolië verboden om de laatste genocide (de Armeense) te erkennen. De waarheid bestaat niet, alles is propaganda.

Historische randverschijnselen zijn in Turkije het dagelijkse nieuws. Coups, frontenoorlogen, burgeroorlogen, hyperinflatie, politieke moorden, marsen door de instituties, spionage, contraspionage, monsterallianties, de theocratie, de kleptocratie, de vijfde kolonne, terrorisme, ultra-nationalisme, massa-arrestaties, parallele staten,  staatsmaffia, scapegoating, show trials, false flag operations, black propaganda, astroturfing, corporate statism en de deep state zijn slechts een greep uit de vele concepten die de Turkse media dagelijks over hun volgelingen uitstorten. Ik moest overschakelen op het Engels omdat de meeste termen niet deel uitmaken van het gebruikelijke Nederlandstalige politieke lexicon. De laatste term is zelfs een Engelse vertaling van het Turkse derin devlet, volgens de Engelstalige Wikipedia.

Terwijl Turkije intern kookt is het dankzij zijn geografische ligging noodgedwongen lid van de NAVO en dagelijkse gesprekspartner van Rusland, de EU, de VS, Saudi Arabië, Israël, Iran, China en alle andere, minder belangrijke landen in de wijde regio, die Turkije allemaal met veel genoegen tegen elkaar uitspeelt.

Maar het echte spel is in Turkije zelf. Turkse politiek is een mengvorm van democratie en autocratie. Wie Turkije ziet als een dictatuur vergeet dat het ook een democratie is en dat de dictatuur met elke stembusgang op losse schroeven komt te staan.

Elke moskee, elke vereniging, elke school, elke krant, elke stad, elke straat en elke familie heeft een politieke kleur en een leider die kan rekenen op het bloed van zijn discipelen. Als die leider een strategische pact sluit met een andere partij dan kan deze rekenen op alle stemmen die hij in zijn portfolio heeft. Waar Europese politici moeite hebben mensen de straat op te krijgen kunnen Turkse leiders hun massa bevelen hoe laat zij waar zullen staan, wat ze zullen roepen, wat ze zullen dragen en wie ze zullen belagen.

Turkije is groot maar de waarheid bestaat niet. De luxe die wij in het Westen hebben om elke dag een min of meer monolithische propagandastroom te mogen verwerken die door de jaren heen min of meer hetzelfde blijft en waaruit wij ‘de waarheid’ kunnen construeren en waarin wij over details kunnen debatteren met onze naasten is er niet in Turkije.

Meer lezen?

• Nederland in Verval 4: de Turk
• Doe het, Davutoglu!
• ‘Joint Strike Fighter’ in perspectief: West-Europa onder Amerikaans bevel
• Waarom Franse en Russische Verkiezingen een Verkrachting zijn van de Democratie
• Anti-Islam onder de loep + Minidocu ‘Er broeit wat’
• Kort essay over Mensenrechten
• Over eurocentrisme