Mijn verhaal bij de Piratenpartij begon met een interesse in cyberspace en specifiek de rol van Rusland daarin. Dat was in 2013, jaren voordat de term ‘Russische hackers’ gemeengoed werd. Het is een ingewikkeld verhaal, maar het komt erop neer dat door besmetting van computers er een netwerk is opgebouwd waarmee leuke dingen gedaan kunnen worden, zoals websites platleggen. Dat netwerk, ‘Pobelka’, werd rond die tijd aangelegd met virussen (check hier of jouw computer daar deel van uitmaakt). Ik vond dat verhaal hallucinant en dacht dat de Piratenpartij daar iets aan deed.
Dat bleek niet direct zo te zijn. Dit verhaal was mijn ‘start-topic’. Iedereen die actief de politiek in stapt begint met een verhaal waar hij (of zij) zich keihard voor wil inzetten. Dat kan een idee zijn, een belang, een gemeenschap. Bij mij waren dat dus die Russische hackers. Ik vind het niet erg dat toen het verhaal van de Russische hackers de Amerikaanse politiek begon te domineren niemand tegen mij zei ‘wat goed dat jij ons daar vijf jaar geleden al voor waarschuwde’ want dat gebeurt wel vaker.
Iedereen had dus zijn eigen topic en ik vond het razend interessant. Dat ging over Bitcoin (ook in 2013, stom dat ik zelf ook niet naar profeten luister), privacy, patenten op medicijnen, het basisinkomen, inlichtingendiensten, Big Data, AI, enzovoorts. Ik merkte dat ik hier niet langer het gevoel had dat ik de meest intelligente persoon van de groep was en ik vond dat een erg prettig gevoel. Ik bleef plakken.
Ik ging ook letterlijk plakken. Het waren al bijna verkiezingen in Amsterdam en door stickers te plakken werden Amsterdammers gewaarschuwd voor de cyber-ramp die ze te wachten stond. 1984 van George Orwell was aangebroken met televisies die kunnen kijken en kranten die herschreven kunnen worden. War is peace. Freedom is Slavery. Ignorance is Strength. En dan de heilige drie-eenheid van Assange, Manning en Snowden. The Pirate Bay, Wikipedia, Tweakers. PGP, VPN en IRC voor gevordenden. De 21e eeuw was aangebroken.
2014: ik had mij hard gemaakt om het verkiezingsfeest in kraakpand De Valreep te houden, een pand dat in dat jaar ontruimd zou worden. Dat heet stelling nemen. We wonnen geen zetel in de gemeenteraad maar in een waas van rum en marijuana zag ik wel hoe Jelle de Graaf het podium op klom om mensen te bedanken voor het feit dat hij nu verkozen was in stadsdeel West. Ik leerde dat politiek ook een kwestie is van rekenen en realistisch blijven. Bob Sikkema, de lijsttrekker die duizenden eigen euro’s tegen de campagne had gesmeten, werd ook bedankt voor de moeite. ‘Piratenpartij Amsterdam’ werd in de statuten gegraveerd en er werd een blik bestuurders opengetrokken om de postjes te bezetten.
Ancilla ‘Tilia’ van der Leest stapte van de lobbyisten van Bits of Freedom over naar de gekkies van de Piratenpartij. Ik leerde dat ideologische bondgenoten politieke vijanden zijn en dat ideologische vijanden bondgenoten kunnen zijn. Bij de campagne voor het Europese Parlement, #EU2014 in twitterjargon, loodsde ik de Piratenboot van Wiel door de Amsterdamse waterwegen. De onzichtbare grotpiraten van Nederland kropen vanachter hun schermen om te vieren dat we weer geen zetel haalden.
Ik ontdekte dat zelfs politicologen dachten dat D66 landelijk de grootste partij was omdat kranten alleen naar Amsterdam kijken. Dat mensen peilingen verwarren met verkiezingsuitslagen en dat de media het patent op de waarheid hebben. De PVV zou dus ondanks de verkiezingen altijd de grootste blijven. Ik heb nog jarenlang geprobeerd om Nederlanders bij Maurice de Hond uit de buurt te houden, vooralsnog zonder resultaat. Ik heb nog steeds 30 accounts op peil.nl maar geen zin om te reageren op wekelijkse e-mails waarin Maurice mij smeekt om deel uit te maken van zijn representatieve steekproef. Dat doen de Russen maar.
Ondertussen sloot de NS de poortjes. Reizen van A naar B werd niet meer mogelijk zonder gevolgd en gefilmd te worden met camera’s met gezichtsherkenning. Ik zag hoe de NS een nieuwe publieke ruimte creëerde met absolute controle van de pseudostaat. Bij de eerste poortjes in Woerden kroop het bloed bijna waar het niet gaan kon. Bijna had ik het label van extremistische terrorist op mijzelf geplakt door met zwaar materiaal Big Brother een halt toe te roepen en de poortjes en camera’s te vernielen. In plaats daarvan koos ik voor de vlucht en trok de grens over, waar conducteurs nog kaartjes knippen en waar er nog met muntgeld betaald kan worden.
In september 2014 leerde ik de Antwerpse piraten kennen. Op de eerste werkvergadering werd er in een onverstaanbaar dialect gepalaverd over bier en beenham en ik had heel even spijt van mijn vlucht. Al snel leerde ik mij echter aan te passen en palaverde ik vrolijk mee. De urgentie verdween, sympathisanten kwamen en gingen. Af en toe was er nog een algemene tweetalige vergadering of een barbecue, maar de Belgische piraten zijn toch vooral eilandbewoners. Het eiland Mechelen is nog net zichtbaar met de verrekijker, maar dan houdt het op.
Ik schrok wakker toen ik hoorde dat er een nieuwe partij was opgericht die beweerde dat het de eerste pan-Europese partij was. Had ik jaren geleden dan niet op een Algemene Ledenvergadering gestemd dat de Nederlandse Piratenpartij deel zou uitmaken van de Europese Piratenpartij? Waren er dan geen Zweedse piraten op het piratenweekend geweest die hun superieure en ondoorgrondelijke ironie niet wilden uitleggen? Had ik dan geen Piratenposters zien hangen in Keulen? Had Brigitta Jonsdottir dan niet electoraal geprofiteerd van de IJslandse bankencrisis? Was de Piratenpartij dan niet de grootste partij in Praag? Vertegenwoordigde Julia Reda dan niet onze stem in het Europese Parlement? Had Peter Sunde, mede-oprichter van de Pirate Bay, dan geen zwoel campagnefilmpje gemaakt toen hij verkiesbaar was in Finland?
Ik koos voor de verzoenende aanpak en reikte de lokale afdeling van Volt de hand om samen met ons een lijst samen te stellen. We deelden al dezelfde kleur, dus met Paars konden we met één pan-Europees verhaal naar buiten treden. “Paars: Piraten + Volt” werd de lijstnaam en vandaag is de lijst onder toeziend oog van de concurrentie en de pers bij de administratie ingediend. Een nieuwe campagne kan beginnen.
Over de Piratenpartij:
- Breng het Vliegende Spaghettimonster terug in de Piratenpartij
- Matthijs Pontier is een robot
- De Piratenpartij is een Vrouwenpartij
- De Piratenparadox II: De Statutenstemmers
- De Piratenparadox I: Jos van Rey
- Alles wat jij moet weten over de Wet Inlichten- en Veiligheidsdiensten, (de Sleepwet) voordat je erover gaat stemmen op 21 maart 2018
- De waxinelichthoudergooier en het senaat
Over Peilingen:
- Onderbuikpeilingen
- Onderbuikpeilingen #TK2017
- IJgenlijk maakt vereenvaudiging wijnig verschil.
- Definitieve uitslag zetelverschil peilingen 2017: IPSOS (20), De Hond (22), erwt (34), Peiling2017 (46) // VIDEO: “Een Feestje van de Democratie”
- BREEK: Sywert Peilt Beter Dan Maurice: Onderbuikpeilingen Steken Traditionele Peilingen Naar de Kroon
Iets over Rusland (Beyond Pobelka):
De Piratenpartij volgens De Correspondent:
erwt.org 